Afspraak woensdag 26/09/2018 om 11.00 uur

Gerechtsgebouw te Brugge/Kortrijk.

Het NSPV samen met het VSOA plant een actie aan het gerechtsgebouw te Brugge en Kortrijk ten einde tegenover te magistratuur ons ongenoegen te uiten over de gang van zaken met betrekking tot “Geweld tegen Politie”.

De voorlopige invrijheidstelling onder elektronisch toezicht van één van de moordenaars van collega Kitty Van Nieuwenhuysen, na (amper) 10 jaar opsluiting, was het voorbije weekend de symbolische druppel die de emmer liet overlopen bij velen van onze collega’s. De politiemensen zien dit nog maar eens als een onderwaardering door het Belgische gerechtelijk apparaat. Enkele jaren terug werd er nog met heel veel heisa gesproken over het feit dat er zwaardere straffen zouden volgen tegen personen die zich inlaten met geweld tegen politie (en tegenover andere functionarissen zoals leerkrachten, buschauffeurs, ...). Doch in werkelijkheid is hier weinig tastbaars. Blijkbaar ligt ons gerechtelijk apparaat echt niet wakker van de politiemensen die dagdagelijks riskeren van het slachtoffer te worden van geweld. Neen magistraten; geweld is niet inherent aan de politiejob.

Door deze vroege voorlopige invrijheidstelling geeft men te kennen aan de gangster dat deze rustig zijn gang mag (blijven) gaan tegenover politiemensen, daar de straf toch niet ernstig wordt genomen door de strafuitvoeringsrechtbank. Opnieuw een gemiste kans door Jusititie. Opnieuw een kaakslag voor alle politiemensen die zich steeds meer en meer in kou voelen gezet door deze Overheid.

Wat ging er allemaal vooraf?

  1. Wedde

Reeds jaar en dag wordt er door onze achterban gevraagd wanneer er nu eens deftige loononderhandelingen komen. Daar waar er met de politiehervorming in 2001 een sociale vrede werd voorzien tot 2006; moeten we vandaag vaststellen dat er sedert 2001 nog geen enkele loononderhandeling plaatsvond, behoudens de belofte van een looncorrectie voor bepaalde kaders doch zonder terugwerkende kracht.

Probeer u eens in te beelden hoe het zou verlopen in de privé moest men 18 jaar wachten met een CAO.

Het fabeltje van: ‘er is geen geld’ gaat niet op; terwijl we anderen wel hun lonen zien stijgen via een collectieve arbeidsovereenkomst. Ons komt het over als heeft deze Overheid geen erkenning voor het politiewerk.

  1. Abrupte wijziging pensioenregeling

De pensioenleeftijd werd met verschillende jaren uitgesteld doch voor een lagere pensioenverloning!

We willen best begrijpen dat iedereen langer dient te gaan werken en we willen daar ook ons steentje aan bijdragen doch de verlenging van dienstjaren dient recht evenredig te verlopen en op zijn minst zonder verlies van pensioenverloning.

Steeds vaker worden we door de Overheid vergeleken met een functionaris bij het Openbaar Ambt. Zonder degenererend te willen overkomen dient toch gezegd te worden dat er fundamentele verschillen zijn in de beide functies. Zo is een politieambtenaar zowel overdag als ’s nachts in de weer om te interveniëren waar nodig om de burger te dienen; denkend hierbij aan tussenkomsten bij diefstallen, vechtpartijen, zedenzaken, openbare orde, verkeer, arrestaties, … Het lijkt ons dan ook onbespreekbaar om alles over dezelfde kam te scheren en alles gelijk te willen stellen aan het openbaar ambt. Dit is nu toch wel iets te vlug door de bocht. Politiefunctionaris is een heel specifiek beroep!

  1. Vernieuwde tuchtwet

In juni werden we geconfronteerd met een voorstel tot wetswijziging betreffende de tuchtwet intern het politielandschap. Ongelooflijk hoe ze een loopje proberen te nemen met procedures. Ongelooflijk hoe ze zinnens zijn om te gaan met hun eigen personeel. Uiteraard dient er een beteugeling te bestaan; doch wat nu voorligt is totaal bij het haar gegrepen. Het komt er kort op neer dat een gangster voor de Rechtbank meer rechten heeft dan de politiemensen met hun tuchtstatuut! Zo kan de inhouding van 15% wedde reeds toegepast worden voor een licht tuchtvergrijp?? Beroepsmogelijkheden zijn zo goed als onbestaande?? Opnieuw een ferme kaakslag voor al onze politiefunctionarissen.

  1. Ziektedagen

Begin juli dit jaar – in volle vakantieperiode – dienden zowel de lokale als de federale politie diep in hun reserves te gaan om te voldoen aan de vraag tot bijstand voor uiteenlopende evenementen. De politiediensten hebben hier heel loyaal gevolg gegeven. De vakbonden bleven rustig ten einde ons land toch geen imagoschade toe te dienen.

De week nadien kregen we als dank te horen dat de ziektedagen zouden worden afgeschaft en er een nieuw systeem zou opgestart worden. Qua timing kan dit wel tellen; doch dit sloeg in als een bom bij onze achterban. Dit zorgde voor nog meer ongerustheid en interne wrevel.

De Overheid doet er nog een schepje bovenop door de burgers onderling op te jutten en de ‘ongelijkheid’ te onderstrepen. Spijtig vergelijken ze appelen met peren en vergeten ze dit alles in de juiste context mee te delen aan niet politiefunctionarissen. Neen het is totaal verkeerd te denken dat de politiemensen hun ziektedagen opsparen om deze voorafgaand aan hun pensioen te nemen om zo enkele jaren vroeger ‘op rust’ te kunnen gaan. Elke ziektedag dient steeds gevalideerd te worden door een dokter en daarboven staat nog eens Medex, het controleorgaan.

Het is gedaan met wat heen en weer gepraat. Er moeten degelijke en verantwoorde teksten op tafel komen die stoppen met ons statuut uit te hollen. Teksten die het politieambt herwaarderen als heel specifiek beroep. Teksten die de politieambtenaar “beschermt”. Daarom meer dan ooit:

BLIJF MET UW FIKKEN VAN DE FLIKKEN

BLIJF VAN ONS STATUUT AF

Syndicale groeten,

Benny Lavaert, Provinciaal voorzitter