Onverantwoorde politieke uitspraken nog minder.
Dienstwapen gestolen, meer dan 100 arrestaties, politiewagens bekogeld, raid op politiecommissariaat… We wanen ons in een grootstad op een ver continent, de beelden surrealistisch. Een politiestaat? Laat me niet lachen. Waar is de tijd dat kleine jongens nog respect hadden voor “oom agent” op de fiets? De beelden uit Anderlecht, die onze huiskamer dit weekend bereikten, waren van een andere orde. Woedende jongeren die de politie als doelwit hadden gekozen, naar aanleiding van een ongelofelijk spijtig incident waarbij een jongeman het leven liet. Het onderzoek naar de omstandigheden van dit tragisch feit is nog lopende. De familie van het slachtoffer heeft opgeroepen tot kalmte en sereniteit tijdens de zware beproeving die dit gezin te beurt valt.
Maar wie blijkt uiteindelijk kop van jut? Inderdaad u raadt het al, de politie.
Waarom stonden die mannen nu ook een controle uit te voeren? Misschien omdat politiewerk nu éénmaal bestaat uit controles uitvoeren? Misschien omdat er in dit land de goede hardwerkende belastingbetalende burger recht heeft op een veilige samenleving. Misschien omdat aan de politie opdrachten worden toegekend (de Covid pandemie,) waar “controleren” de belangrijkste opdracht van de politie is.
Een staatssecretaris die dat niet weet? Mijn excuses, dat gaat mijn petje te boven.
Diezelfde staatssecretaris roept op tot een gedegen onderzoek, niet alleen naar het optreden van de politie, maar ook naar het breder kader, het socio-economisch probleem, de sociale achterstand en het gebrek aan kansen die deze tweede en derde generatie burgers moeten ondervinden.
En dat licht is zondagavond beginnen branden? Het probleem van gettovorming, no- go zones en conflicten tussen jongeren en politie in verschillende delen van de Brusselse Agglomeratie (maar ook in andere steden) zijn onder politiemensen genoegzaam gekend. Of hoe denkt u dat criminele organisaties ontstaan, zich kunnen ontwikkelen en nieuwe leden aanwerven? Hoe denkt u dat extreem denkende organisaties van allerlei slag, jong bloed ronselen, om het te vergieten in naam van één of ander dogma?
Dat de politie een dankbaar doelwit is, een pispaal van de maatschappij, is ook al niet meer nieuw.
Maar wat nieuw is, is dat sommige politici het nodig vinden om op hun eigen politie te schieten. Dat is ongehoord. Friendly fire is het ergste wat een soldaat kan overkomen in the line of duty. Onze collega’s die elke dag de strijd aan gaan om de Brusselse Regio vrij te houden van criminaliteit verdienen zulke uitspraken niet. Onze collega’s die dagelijks worden ingezet om de straten en onze maatschappij Covid-vrij te houden, verdienen dit niet.
Heren en dames beleidsmakers: “De politie wordt ingezet als de democratie gefaald heeft.” Onze Belgische politiemedewerkers doen de democratie niet falen.
Daarom zal het NSPV vzw als één blok staan achter elke Brusselse, maar ook Vlaamse en Waalse collega. Als één of andere verkozene meent één van onze collega’s zonder enige vorm van objectief proces te moeten veroordelen, zal hij of zij leren wat echte solidariteit onder politiemedewerkers betekent. “Geen geweld tegen politie, laat ons onze job doen en blijf van ons statuut.”
Samen sterk.
Carlo Médo -nationaal voorzitter NSPV