Volgens minister-president Rudy Vervoort zijn er geen veiligheidsproblemen in Brussel.
Helaas zijn de Brusselse politieagenten het niet met hem eens. De realiteit op het terrein is heel anders. De video van jonge schurken die een politievoertuig aanvallen in Sint-Gillis haalde zondag het nieuws op sociale netwerken en in de pers. Onlangs werden in een omzendbrief van de minister van Binnenlandse Zaken de procedures voor politiecontroles uiteengezet: (7SUR7 van 7/7/23 BELGA persbericht)
"Vrijdag presenteerde minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) een nieuwe omzendbrief om een referentiekader vast te leggen voor profilering en beroepscontroles uitgevoerd door de federale politie en de lokale politiezones. Het doel is etnische profilering, en dus discriminatie, te vermijden en het vertrouwen met de burgers te herstellen".
"Dit nieuwe kader is bedoeld om het vertrouwen tussen de politie en het publiek, in het bijzonder jongeren, te herstellen. Het bestaat uit vier fasen.
De eerste betreft de selectie van het doelwit van de controle. De circulaire specificeert dat deze keuze moet worden bepaald door "objectief waargenomen gedrag, feiten en omstandigheden van tijd of plaats die specifiek zijn voor de situatie" en wijst erop dat "persoonlijke en groepskenmerken nooit een gerechtvaardigde reden vormen voor het uitvoeren van een aanhouding".
Nergens in deze circulaire lezen we dat de wet jongeren die niet blij zijn dat ze worden aangehouden toestaat om geweld te gebruiken tegen politieagenten en/of hun dienstvoertuigen?
De beelden in de video die gepubliceerd is op de website van @SudInfo zijn verbijsterend in hun gewelddadigheid. Een uitbarsting van haat midden op straat, gericht tegen een plaatselijk politievoertuig, waarbij iedereen er een erezaak van maakt om minstens één klap uit te delen aan het voertuig.
Waarom, en door wie?
Voor ons zijn de antwoorden heel eenvoudig: de laksheid en lafheid van de politieke autoriteiten, of ze nu lokaal, regionaal of federaal zijn, sturen een boodschap van straffeloosheid naar de daders. De overduidelijke "anti-politie" berichten van bepaalde volksvertegenwoordigers op sociale netwerksites zijn net zo goed een steun in de rug voor degenen die op de openbare weg de wet van de straat willen voorschrijven en de aanwezigheid van de politie, die vaak hun "commerciële" activiteiten verstoort, weigeren.
Er zijn veel voorbeelden: "La police assassine" (EcoloJ), "En Belgique aussi la police tue" (Hicham Tahlil député bruxellois Écolo).
Wat hebben we geleerd van de recente rellen in Frankrijk? Duidelijk niets! De politieke autoriteiten bemoeilijken voortdurend het werk van de politieagenten op het terrein en verhogen de administratieve lasten.
Herstel van vertrouwen, zegt u, mevrouw Verlinden? Ja, maar met wie? Want met eerlijke burgers is er geen probleem. Het zijn immers altijd dezelfde mensen die op een verkeerde manier opvallen en zo de aandacht van de politie op zich vestigen.
Etnisch profileren, racisme?
Neen, in het geheel niet. Maar vroeg of laat zullen we een fundamenteel debat moeten durven voeren, en niet alleen door hier en daar wat vernis aan te brengen terwijl we wachten op de volgende verkiezingen. En ja, we zullen de termen moeten durven gebruiken die je vandaag meteen categoriseren als 'extreem-rechts', 'racistisch', 'seksistisch'...
Dat vermeende systemische racisme dat bij de politie bestaat en door delinquenten als excuus wordt gebruikt...
We hebben nu een paar minuten politieke moed nodig om de problemen aan te durven kaarten die het leven van eerlijke mensen onmogelijk maken.
Maak nu plaats voor een echt beleid van NUL tolerantie tegenover de daders van geweld tegen politieagenten, brandweermannen, leraren, enz.